logo
Pi±tek, 29 marca 2024
Szukaj w
 
Posłuchaj Radyjka
kanał czerwony
kanał zielony
 
 
Rok B - 6 Niedziela Wielkanocna

Trwać w miłości
O. Andrzej Prugar OFMConv 2009-05-17
Dz 10,25-26.34-35.44-48; 1 J 4,7-10; J 15,9-17
Na ulicach Krakowa coraz wiÄ™cej zwiedzajÄ…cych miasto. We franciszkaÅ„skiej bazylice z witrażami StanisÅ‚awa WyspiaÅ„skiego również ludzi sporo. Charakterystyczne, iż coraz wiÄ™cej ludzi posiada aparaty fotograficzne i z wielka uwagÄ… wyszukuje i utrwala zabytki, widoki, obrazy. Utrwalamy coraz chÄ™tniej i wracamy, aby wspominać piÄ™kne obrazy, wydarzenia, przeżycia. Czyni to czÅ‚owiek ponieważ ma coraz lepsze możliwoÅ›ci. Jak jednak utrwalać, trwać w tym, co najważniejsze – jeÅ›li  najważniejsza jest miÅ‚ość? (1 Kor 13,13).
 
Jezus wzywa: „Trwajcie w mojej miÅ‚oÅ›ci” (J 15,9). Jak rozumieć tÄ™ miÅ‚ość i jak w niej trwać? MiÅ‚ość, o której mówi Jezus, Å›w. Jan okreÅ›la sÅ‚owem „agape”: caÅ‚kowity dar z siebie i pragnienie dobra dla drugiego, aż po oddanie życia: „Nikt nie ma wiÄ™kszej miÅ‚oÅ›ci, gdy ktoÅ› życie oddaje za przyjaciół” (J 15,13). Ale miÅ‚ość Boga to także miÅ‚ość „eros” – przypomniaÅ‚ nam Benedykt XVI w Encyklice Deus Caritas est jak i w LiÅ›cie w 2007 r. na Wielki Post, który jest „streszczeniem” Encykliki. O ile „agape” to pragnienie dobra dla drugiej osoby to „eros” oznacza miÅ‚ość osoby, która pragnie posiąść to, czego jej brakuje. Pytanie: czy Bogu „czegoÅ›” brakuje? Teksty biblijne (np. Oz 3,1-3) pokazujÄ…, że miÅ‚ość (zarówno „eros” jak i „agape”) znajdujÄ… siÄ™ w sercu Boga i tak wÅ‚aÅ›nie kocha nas Bóg. Jezus jest „najbardziej wstrzÄ…sajÄ…cym objawieniem miÅ‚oÅ›ci Boga – tej miÅ‚oÅ›ci, w której eros i agape bynajmniej siÄ™ sobie nie przeciwstawiajÄ…, lecz jedno rzuca Å›wiatÅ‚o na drugie. Na krzyżu sam Bóg żebrze o miÅ‚ość swojego stworzenia – jest spragniony miÅ‚oÅ›ci każdego z nas… jedynie taka miÅ‚ość, w której bezinteresowny dar z siebie Å‚Ä…czy siÄ™ z gorÄ…cym pragnieniem wzajemnoÅ›ci, daje owo upojenie, które sprawia, że najcięższe ciężary stajÄ… siÄ™ lekkie” (z Listu na Wielki Post 2007 r. „BÄ™dÄ… patrzeć na Tego, którego przebili (J 19,37)”.
 
ChrzeÅ›cijaÅ„stwo w swojej istocie to jÄ™zyk i czyn miÅ‚oÅ›ci, współczucia, miÅ‚osierdzia. Taki jest Jezus w życiu, sÅ‚owach, na krzyżu i po zmartwychwstaniu pragnie żyć w KoÅ›ciele i swoich uczniach. W książce Abrahama Joshua Heschela: „Bóg poszukujÄ…cy czÅ‚owieka” na samym poczÄ…tku czytamy bardzo ważne sÅ‚owa: „Upadek religii nie wynikaÅ‚ stÄ…d, że zostaÅ‚a odrzucona, lecz stÄ…d, ze staÅ‚a siÄ™ nieistotna, zwietrzaÅ‚a, przygniatajÄ…ca, mdÅ‚a. Kiedy wiarÄ™ caÅ‚kowicie zastÄ™puje system wierzeÅ„, miejsce czci zajmuje doktryna, a miejsce miÅ‚oÅ›ci – zwyczaj podszyty rutynÄ…… kiedy wiara staje siÄ™ raczej dziedzictwem niż żywym źródÅ‚em; gdy religia przemawia bardziej w imiÄ™ autorytetu niż gÅ‚osem współczucia – jej przesÅ‚anie traci znaczenie” (Kraków 2007, s.9). W tym tekÅ›cie, również my chrzeÅ›cijanie, odnajdujemy źródÅ‚a naszego skostnienia i twardoÅ›ci serca.
 
Jezus sam podpowiada jak rozwijać, podtrzymywać, trwać w Jego miÅ‚oÅ›ci: „JeÅ›li bÄ™dziecie zachowywać moje przykazania, bÄ™dziecie trwać w miÅ‚oÅ›ci mojej, tak jak Ja zachowaÅ‚em przykazania Ojca mego i trwam w Jego miÅ‚oÅ›ci” (J 15,10). Nie chodzi tylko o Dekalog, ale każde sÅ‚owo Jezusa, które Å›ciÅ›le Å‚Ä…czy siÄ™ z Jego postawÄ… – czynem. Bo Bóg kiedy mówi to jednoczeÅ›nie „staje siÄ™”: „I rzekÅ‚ Bóg: niech siÄ™ stanie Å›wiatÅ‚ość. I staÅ‚a siÄ™ Å›wiatÅ‚ość” (Rdz 1,3). Zachowywanie słów, dialog i posÅ‚uszeÅ„stwo sÅ‚owu to trwanie w Jego miÅ‚oÅ›ci. Stajemy siÄ™ wtedy przyjaciółmi Boga! Przyjaciel nie zakrywa nic przed przyjacielem. Nic nie zakryÅ‚ Jezus przed nami, co usÅ‚yszaÅ‚ od Boga. Nie jesteÅ›my wiÄ™c niewolnikami-sÅ‚ugami, którzy otrzymali tylko rozkazy, ale przyjaciółmi majÄ…cymi dostÄ™p do wszystkich słów miÅ‚oÅ›ci: „Już was nie nazywam sÅ‚ugami, bo sÅ‚uga nie wie, co czyni pan jego, ale nazwaÅ‚em was przyjaciółmi, albowiem oznajmiÅ‚em wam wszystko, co usÅ‚yszaÅ‚em od Ojca mego” (J 15,15).
 
Być przyjacielem Boga… z Nim radować siÄ™ i smucić. Z Nim walczyć i wygrywać. Z Nim szukać i ocalać. Jego troskÄ™ uczynić swojÄ…, ponieważ On mojÄ… troskÄ™ i smutek uczyniÅ‚ swoim: „W tym przejawia siÄ™ miÅ‚ość, że nie my umiÅ‚owaliÅ›my Boga, ale że On sam nas umiÅ‚owaÅ‚ i posÅ‚aÅ‚ Syna swojego jako ofiarÄ™ przebÅ‚agalnÄ… za nasze grzechy” (1J 4,10).
 
Tak pojÄ™ta miÅ‚ość zyskuje niezwykÅ‚a dynamikÄ™ i trwaÅ‚ość. Religia przemawia żywym sÅ‚owem i czynem współczucia. Pozwala to, a nawet przynagla, by wychodzić i dzielić siÄ™ miÅ‚oÅ›ciÄ… Boga. Przecież On kocha każdego, ale nie każdy jeszcze o tym wie. Åšw. Piotr pod natchnieniem Ducha MiÅ‚oÅ›ci idzie do domu żoÅ‚nierza Korneliusza. WyznaÅ‚ Å›w. Piotr w domu Korneliusza: „Bóg mi pokazaÅ‚, że nie wolno żadnego czÅ‚owieka uważać za skażonego lub nieczystego” (Dz 10,28). Każdy jest dla Boga ważny i oczekiwany. Każdy spragniony Jego miÅ‚oÅ›ci, którÄ… przez Jezusa – Ojciec ofiarować chce każdemu! Dlatego kiedy Å›w. Piotr zaczÄ…Å‚ opowiadać DobrÄ… NowinÄ™ o Jezusie „Duch ÅšwiÄ™ty zstÄ…piÅ‚ na wszystkich, którzy sÅ‚uchali nauki. I zdumieli siÄ™ wierni pochodzenia żydowskiego, którzy przybyli z Piotrem, że dar Ducha ÅšwiÄ™tego wylany zostaÅ‚ także na pogan” (Dz 10,44-45).
 
MiÅ‚oÅ›ci – w przeciwieÅ„stwie do fotografowania – nie da siÄ™ utrwalić nawet seriÄ… zdjęć. MiÅ‚ość można utrwalać jedynie sÅ‚owami, czynami, które sÄ… posÅ‚uszeÅ„stwem Jezusowi. To rzeczywistość niedajÄ…ca siÄ™ „zatrzymać” w kadrze! Raczej każdÄ… osobÄ™, wydarzenie zanurza w niepojÄ™tej miÅ‚oÅ›ci Boga do każdego czÅ‚owieka. Każdy kto raz jej doÅ›wiadczy odkrywa, że religia to nie teoria, wszystko staje siÄ™ nowe, a ciężary - lekkie.
 
O. Andrzej Prugar OFMConv